Metoda Berta Hellingera znana pod nazwą „ustawienia rodzinne” zyskała w ciągu kilku ostatnich lat spektakularną popularność. I choć mówiąc o ustawieniach zawsze pojawia się postać Hellingera, to nie jest on twórcą całej teorii, a podobne przeżycia terapeutyczne serwował swoim pacjentom również Perls.

Hellinger uważa, że obecne relacje w życiu każdego człowieka są efektem relacji jakie występowały bądź występują w jego rodzinie. Nie jest to nowa teza, opiera się na niej bowiem kilka odłamów szkół terapii rodzin, a jedna z metod terapeutycznych stosowanych w psychoterapii rodzinnej - genogram - korzysta z tego założenia już od wielu lat. Niemniej jednak, ustawienia rodzinne, stały się jedną z modniejszych metod psychoterapeutycznych ostatnich lat. Realizowane podczas grupowych spotkań (np. w gabinetach psychoterapeutycznych) polegają na odtworzeniu konstelacji rodzinnej osoby zgłaszającej problem, przy udziale najczęściej zupełnie obcych jej ludzi. W niewytłumaczalny i nieco magiczny sposób osoby te przejmują emocje nie znanych sobie osób i są w stanie dokładnie zaprezentować relacje panujące w rodzinie osoby która jest podmiotem ustawienia. W efekcie, ustawienia rodzinne w szybki sposób pokazują trudne obszary i doprowadzają do uświadomienia przed podmiot powielanych przez niego relacji rodzinnych.

Metoda ma wielu przeciwników, którzy sceptycznie podchodzą do tego rodzaju quasi psychodramy i przenosin cudzych emocji na przypadkowe osoby biorące udział w ustawieniu. Z drugiej strony, wiele pozytywnych informacji zwrotnych od uczestniczących w ustawieniach osób każe sądzić, że niezależnie od podbudowy teoretycznej, metoda jest skuteczna i przynajmniej z pewnymi obszarami trudności radzi sobie całkiem dobrze.